توسط : فیلم سینمایی «دلشکسته» شب گذشته (۱۸ تیر ماه) پس از ۱۸ سال مجددا در سالن سینما فردوس موزه سینمای ایران نمایش داده شد.
به گزارش «وقت سینما»، علی رویین‌تن، کارگردان «دلشکسته»، پس از نمایش این فیلم در حضور مخاطبان این اثر سینمایی گفت: در گذشته، زمانی که این فیلم را ساختم، جوان‌ترین کارگردان سینما بودم؛ اکنون سال‌ها گذشته و احساس پیری می‌کنم، اما سپاسگزارم از این‌که پس از ۱۸ سال، دوباره ثابت کردید که این فیلم را دوست داشتید.
او افزود: من به عمر زیادی نیاز ندارم؛ فقط به قدری که بتوانم یک فیلم دیگر بسازم و آن را در کنار شما تماشا کنم. از دوستانم نیز تقاضا دارم بزرگواری کرده و برخی موانع را از سر راه ما بردارند.
او در ادامه گفت: پیش از آغاز بحث، یادی کنم از دو چهره بزرگ این فیلم که امروز در میان ما نیستند، خسرو شکیبایی و مسعود بهنام؛ که سینمای ایران مدیون این دو هنرمند بزرگ است.
او با انتقاد از توقیف این فیلم گفت: دلم می‌خواهد آقایانی که این فیلم را دو سال توقیف کردند، الان حضور داشتند و می‌دیدند که مردم پس از سال‌ها چه استقبالی از این فیلم کردند. این فیلم حاصل عشق است.
رویین‌تن تصریح کرد: همان‌طور که بازیگران بزرگی در این فیلم حضور داشتند، در پشت صحنه هم افتخار همکاری با چهره‌های برجسته‌ای از جمله، محسن شاه‌ابراهیمی، عبدالله اسکندری، مسعود بهنام، نظام کیایی، ابراهیم حقیقی و حسین زندباف را داشتم.
او درباره یکی از جزئیات مهم فیلم گفت: برای صحنه تسبیح دست شهاب حسینی، آقای شاه‌ابراهیمی نزدیک به ۱۰۰ تسبیح برایم آورد، اما هیچ‌کدام مناسب نبودند. تا این‌که یک روز خسرو شکیبایی از من پرسید: «علی، تسبیح آمد؟» و بعد که متوجه شد تسبیح انتخاب نشده گفت «تسبیح این فیلم با من است. یک تسبیح دارم که برای پدرم است.» خسرو شکیبایی تسبیح شاه‌مقصودِ پدرش را آورد و همان تسبیح در فیلم استفاده شد.
او با اشاره به سکانس پایانی فیلم گفت: برای فینال فیلم به دنبال پارچه خاصی بودیم، اما هیچ طرحی مورد تأیید قرار نگرفت. تا این‌که به واسطه لطف یک دوست عزیز پارچه‌ای از حرم امام حسین(ع) برای سه روز به ما امانت داده شد.
کارگردان «دلشکسته» گفت: برای این فیلم کتک خوردم، فحش شنیدم و به هیچ‌وجه کسانی را که از سال ۱۳۸۸ تاکنون این اندازه مرا آزار دادند، نمی‌بخشم. این فیلم نذر من بود. هیچ‌گاه ریالی بابت آن دریافت نکردم و ۳۰ درصد از مالکیت آن متعلق به من است.
دلشکسته یکی از شعاری ترین و سطحی ترین فیلم های سینمای ایران است
کارگردان این اثر تصور می‌کرد با این سیستم می تواند از رانت تولید استفاده کند و در دولت دهم هم تلاش بسیاری کرد
امروز که مجددا فیلم را ببینیم تحمل این سطحی بودن و تغییر شخصیت ها را نخواهد داشت